Daarnaast had ik te maken met een aantal zeer lastige zaken. Een pakketje retourneren naar bol.com als je printer het niet doet. Lippenstift kopen om er vervolgens thuis achter te komen dat je een lege tube hebt meegenomen. Boodschappen doen, terwijl je lijstje nog thuis ligt. Voor de gemiddelde Nederlander misschien niet veel, maar voor mij tijd om aan de handrem te trekken.
Ook al had ik nog ruim de tijd om een verhaal te schrijven; ik moest ook nog beslissen op wie ik ging stemmen, de was doen, voedsel in mezelf stoppen, op berichten reageren en niet vergeten af en toe adem te halen. Allemaal dingen die samen zorgden voor veel te veel druk op mijn kapotte brein.
Druk is iets waar mijn nieuwe hersenen niet helemaal oké mee zijn. Het is niet een door het hersenletsel versterkte eigenschap die ik altijd al had. Nee, dit is een 180 graden twist met het verleden. In mijn goede oude tijd ben ik namelijk nog nooit begonnen aan iets eerder dan het allerlaatste moment. Uitstel zorgt voor beter werk was mijn motto. Waarom op tijd beginnen als je het ook makkelijk kan doen in de nacht voor de deadline. 00.00 uur is 23.59 en niet van dat soort onzin als om 18.00 al inleveren. Waarom te vroeg zijn als je ook op het laatste nippertje de klas binnen kunt rennen en waarom vandaag beginnen als er morgen weer een dag is.
Maar het was niet alleen dat. Mijn hersenen functioneerden ook gewoon beter als ze onder druk stonden. Waar anders mijn concentratie ver te zoeken was, kon ik als het echt moest opeens uren achter elkaar informatie in mijn brein stampen of verslagen typen alsof het niks was.
Nu begint mijn hoofd al te suizen bij het idee dat iets misschien druk op kan leveren. Toen ik de afgelopen weken opeens veel meer moest doen en te verwerken kreeg, was er geen woord meer wat ik op papier kon krijgen. Totdat ik besloot aan te geven dat ik even een ‘pauze’ nodig had en iedereen hier heel begripvol op reageerde. De volgende dag stroomden de letters alweer op papier en schreef ik in een week meer verhalen dan wanneer ik probeer elke week één nieuw bericht te schrijven. Zoals ik al zei: wonderbaarlijk, mijn nieuwe stel hersenen.
Dus lieve mensen daarom hier mijn anti-druk bericht: Ik doe mijn best om wekelijks een verhaal te plaatsen, aangezien mijn NAH een groot voorstander van consequent zijn is. Maar hoe graag mijn hersenen ook vastigheid hebben; ze verkiezen helaas geen druk boven alles. Ook vind ik het belangrijk dat jullie weten dat ik alle berichtjes lees, ze ontzettend waardeer en ze me ook veel goed doen. Maar op iedereen reageren is voor mij helaas niet altijd mogelijk.
Dit gezegd hebbende is de druk er af. Dus veel plezier hersenen: nu kun je het gewoon weer allemaal doen.