Mijn verhaal begint 6 jaar geleden toen ik door een ernstig ongeluk niet-aangeboren hersenletsel op liep, een jaar na mijn ongeluk dacht ik dat mijn leven voorbij was. Dat jaar bestond namelijk alleen maar uit het inleveren van dingen die ik altijd zo gemakkelijk gedaan had. Het begon met school en werk, maar ook dingen zoals boodschappen doen of onverwachts iets moeten ondernemen lukten niet meer.
"shallow men believe in luck or in circumstances. Strong men believe in cause and effect"
Ralph Emerson
Ilana de Boer
Twee jaar na mijn ongeluk en helemaal gek worden van het thuis zitten, besloot ik dagbesteding een kans te geven. Ik was er van overtuigd dat ik daar niet bij hoorde. Ik was immers gezond, op een hoofd wat niet helemaal goed werkte na. Ik paste niet tussen mensen waar iets ‘mis’ mee was. Inmiddels heb ik ontdekt dat ik daar zeker wel tussen pas. Met iedereen is namelijk wel iets mis. Perfectie, zo ontdekte ik hardleers, bestaat niet.
Ik kan nu wel van de daken schreeuwen hoe stom ik was. DAGBESTEDING IS FANTASTISCH! Het is gezellig, leuk en er lopen fantastische mensen rond. Daarnaast is er ontzettend veel erkenning en herkenning, ik kan mijn verhaal kwijt en het allerleukste: ik kwam in aanraking met kunst. En alhoewel ik niets liever zou willen dan het ongeluk terugdraaien. Is dat een fantastisch cadeau. Iets wat ik waarschijnlijk nooit ontdekt zou hebben (of misschien pas na mijn pensioen) als ik mijn ongeluk niet gehad had.
Kunst heeft zo ontzettend veel voor mij betekent. Dankzij kunst kreeg ik weer vertrouwen in mijzelf. Opeens niks meer kunnen toevoegen aan de maatschappij. Vrienden niet even kunnen helpen met een verhuizing. Alltijd hulp nodig hebben en het feit dat mensen altijd rekening moeten houden met jou als je iets gaat doen. Doet niet veel goeds voor je eigenwaarde. Kunst gaf mij het gevoel dat ik weer iets toe kon voegen, mijn verhaal vertellen. Er is voor mij namelijk geen mooier gevoel dan te kunnen laten zien dat je zeker niet afgeschreven hoeft te zijn als je ‘niks’ meer kunt. Er is geen fijner gevoel dan dat iemand blij wordt van een kunstwerk wat ik heb gemaakt. Dat iets ontstaan is in dat ‘kapotte’ hoofd van mij wat van waarde is voor een ander. Ik hoop met mijn verhaal andere mensen een hart onder de riem te kunnen steken en te laten zien dat alles mogelijk is. Zelfs – of misschien vooral – voor mensen die anders zijn.
Lieve Ilana,
Ik ken je van de dagbesteding natuurlijk!
En ik weet nog, hoe leuk je bent. We hebben weer een plekje vrij!
Je kunt zo weer aanschuiven, maar je mag bij ons helaas niet kleien.
Jammer hè?
Schilderen mag zoveel als je wilt.
En knippen en plakken ook.
Denk er maar over na.
En als je wilt , moet je wel met Ilona overleggen, want ik praat natuurlijk weer voor mijn beurt!
Ach ja; komt door mijn hersenletsel , wat maar niet over wil.
Heb jij nog tips voor me? Ik bemoei me namelijk overal mee . Is een onzichtbaar gevolg bij mij, Herkenbaar ?
Liefs
Ria
Wat kan je prachtig schrijven zeg, het raakt me. Ik vond het heel leuk om je te ontmoeten, je bent erg inspiratievol. Dankjewel, voor zoveel mooie dingen op deze gekke wereld
Ik heb ook NAH
In 2015 kreeg ik een hersenbloeding.
Hierdoor is mijn leven dramatisch veranderd. Van een leuk, druk, gezellig leven met een full time baan, gezin, groot huis, grote tuin werd ik volledig afgekeurd en kwam thuis te zitten.
Pijn, vermoeidheid en depressie proberen de dienst uit te maken in mijn leven. Strijd daar al 3 jaar tegen. Soms lukt dat beter en soms minder.
Jeetje lieverd, wat een verhaal. Ik kan me indenken maar zeker niet voelen hoe dat is voor je. Wat een powervrouw dat je jouw beperking omzet in kracht. Daarmee ben je zo een inspiratie voor anderen. Mooi! ?
Ik zag dat je mij volgde op Instagram. Die leuke woondingen. Ik heb ook NAH. Een lastig uit te leggen en aan te tonen werkelijkheid. Ik ga je volgen. En hoop elkaar te kunnen inspireren.
Wat mooi geschreven!