Twee jaar na mijn ongeluk en helemaal klaar met het thuis zitten, besloot ik dagbesteding een kans te geven. Ik was er van overtuigd dat ik daar niet bij hoorde. Ik was immers gezond, op een hoofd wat niet helemaal goed werkte na. Ik paste niet tussen mensen waar iets ‘mis’ mee was. Inmiddels heb ik ontdekt dat ik daar zeker wel tussen pas. Met iedereen is namelijk wel iets mis. Perfectie, zo ontdekte ik hardleers, bestaat niet.